Preservation of Time Based Arts

17, 18, 19 maart 2010

Op 17, 18 en 19 maart j.l. heeft er een symposium plaatsgevonden in het Hirshhorn en American Art Museum in Washington. Beide musea zijn onderdeel van het Smithsonian Institute.

Dit symposium was georganiseerd door Jeff Martin, Conservator for Time-Based Art verbonden aan het Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Washington DC.

Doel van de bijeenkomst was om een informatie uit te wisselen tussen conservators en specialisten op het gebied van de conservering van time based arts.
Ik was uitgenodigd als buitenlandse spreker op dit symposium om een korte voordracht te geven over de Europese en in het bijzonder Nederlandse verrichtingen op dit terrein.
Alhoewel ik me op het moment van het symposium niet bezig houd met conservering waren mijn werkzaamheden aan de 1e fase van ons conservering project aanleiding om hier op in te gaan1. In 1996 hadden Ramon Coelho en ik al een keer op het podium gestaan tijdens conferentie Playback 96 in San Francisco om dit conserveringsproject te presenteren.

Het was dus interessant te zien wat er zoal intussen aan Amerikaanse zijde gebeurt was.
Zoals verwacht zijn ook in de VS te traditionele videokunstinstellingen zelf begonnen met de conservering van hun videotape collecties en hebben daarbij de benodigde technische kennis vergaard. De museale collectie daarentegen zijn maar ternauwernood in behandeling genomen en werden er ad hoc videokunstwerken ‘opgeknapt’ Door het spanningsveld tussen de videokunst instellingen en de musea Is er niet veel samenwerking ontwikkeld en gaan conservering afdelingen van de musea ten rade bij de reguliere videobedrijven. Deze commerciële bedrijven zien wel brood in de conservering en pakken gretig kansen aan maar daardoor ontstaat er een inefficiënte standaardisatie en deling van kennis. Door het uitblijven van een geschikt registratie systeem voor ‘time based arts’, wat aansluit bij het landelijk registratie systeem dat door deze musea gebruikt wordt, is ook de inventarisatie van de bestaande collectie veelal niet compleet wat het conserveren bemoeilijkt of in de weg staat.
Met dit symposium proberen de musea grip te krijgen op de materie en een strategie uit te zetten voor de broodnodige conservering van de huidige en toekomstige collectie’s

Hierbij wordt het begrip ‘time based arts’ gebruikt om het hele arsenaal van videokunst, digitale kunst, performances en events, robotica , geluidskunst, etc. mee te nemen in dit onderzoek. Op zich een interessante en bewonderenswaardige aanpak waarbij ik me toch zorgen maak over de voortvarendheid waarmee de wegkwijnende videowerken uit vele musea op tijd geconserveerd worden. Grote organisatie zoals het Smithsonian Institute pakken alles volgens lange bureaucratische trajecten aan. Het wordt dus een race tegen de klok.

Al met al is het toch goed te merken dat grotere instellingen tot het besef zijn gekomen dat media kunst inmiddels kunsthistorische en economische waarden hebben verworven en daardoor een serieuze aanpak door reguliere conserveringsafdelingen verdienen.

Het is daarvoor noodzakelijk dat zij vervolgens hun kennis en personeel daarop aanpassen.

http://www.ustream.tv/recorded/5538883 at 56’35”
http://americanart.si.edu/conservation/video/timebased/

http://blog.art21.org/2010/02/16/collaborations-in-conserving-time-based-art-a-conversation-and-a-colloquium/

Ivo van Stiphout is vanaf augustus 2010 betrokken bij de conserveringsdiensten en projecten bij NIMk.