Re:Mark:Marker

Van 26-06-1999 t/m 31-07-1999


In samenwerking met De Balie presenteert het Nederlands Instituut voor Mediakunst een uitgebreid programma betreffende het werk van de Franse kunstenaar / cineast Chris Marker (1921).

Chris Marker wordt beschouwd als een vernieuwende film- en documentairemaker vanwege zijn essayistische manier van werken. Hij heeft zich echter niet uitsluitend met het medium film bezig gehouden. De laatste jaren is Marker gaan experimenteren met nieuwe media zoals CD-ROM en video-installaties. Tijdens het programma RE:MARK:MARKER wordt stil gestaan bij zowel zijn films als zijn recente ontwikkeling tot nieuwe media kunstenaar.

Zapping Zone

Zapping zone
(1990) is een multimedia installatie bestaande uit foto's, video's, live-ontvangen televisiebeelden en door de computer gegenereerde digitale programma's en animaties. Het begrip 'Zone' verwijst naar de geheimzinnige en hermetische ruimte welke de 'Zone' is in de film 'Stalker' van Andrei Tarkowski (Marker maakte ook een film over Tarkowski). Een ruimte die slechts voor ingewijden is. Meer dan zijn andere werk is 'Zapping Zone' de voorloper van zijn latere cd-rom 'Immemory'.

Silent Movie

De video-installatie Silent Movie (1995) is in zijn geheel tot stand gekomen via fax en email die Marker stuurde naar Bill Horrigan. Zelf zag Marker de installatie pas voor het eerst eind 1997 in Brussel. Chris Marker: 'De twintigste eeuw zal de enige zijn waarin de mens in zwart-wit heeft gedroomd. Ik ben ervan overtuigd dat tot omstreeks 1900 alle mensen in kleur droomden en ik vrees dat ze dat na de eeuwwisseling weer zullen doen.' Zoals bij 'Zapping Zone' gaat het ook hier weer om het imaginaire, de denkbare utopie. De installatie wordt geflankeerd door filmaffiches van niet bestaande films. Films die hadden moeten bestaan. Op de vijf monitoren zijn beelden te zien die door middel van een computerprogramma de indruk geven van een oneindig veranderlijke montage en dus van een oneindig aantal mogelijke films: Cinema als collectief geheugen

Met Immemory One (1997) keert Marker weer terug naar het boek (daar waar hij ooit begon). Enerzijds vanuit technische beperking (commentaarstem alsook bewegend beeld kosten te veel mb's voor het medium cd-rom), anderzijds om zóveel beelden te kunnen verzamelen op één medium dat de hoeveelheid onuitputtelijk schijnt en deze in willekeurige volgorde (non-lineair) opgeroepen kunnen worden.

Met dank aan:
het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, de Mondriaanstichting, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Ambassade de France Service Culturel, Centre Georges Pompidou, Wexner Center for the Arts Ohio en Pier Trust London.